چندروز پیش بی هیچ بهانه ای عزیزترین دوستم را رنجاندم وبا انکه میدانستم مقصر خودم بودم
اما غرورلعنتی اجازه نداد عذرخواهی کنم وازاون مهربان پوزش بطلبم امابعداز این ماجرا
امروز اون بودکه پاپیش گذاشت وبااونکه من مقصربودم امااون اومدو معذرت خواست ومن
شرمنده این همه گذشت ومرامش شدم روم نشد بهش بگم من مقصرم اماچون میدونم سری
به اینجا میزنه بهش میگم تاابددوستش دارم وقول میدم دیگه بامنطق با مشکلات بر
خوردکنم وحرفشو گوش کنم
دوست خوبم تادنیادنیاست دوستت دارم وازاینکه دوستی به خوبی تو دارم از خدامتشکرم

بازهم جمعه ای دیگرازراه رسیدومن هنوز باید انتظاررا درلحظه لحظه وجودم حس کنم نمیدانم تاامدن توچقدر مانده
ومن تاکی جام زندگیم راسرخواهم کشید کاش به همین زودیها از راه برسی ومن گرچه لایق یاری تونیستم اما
مولایم چه دلانگیزاست بودن درهوایی که تودران نفس بکشی مراببخش اینگونه صدایت میکنم اما من به خدا
دلم هوای توراکرده یاریم کن شوق انتظار تو مرا همچنان سرمست وملتهبم نگه دارد مولای من
درناکجااباددلم هنوز ذره ای از کودکی هایم مانده که تورابه ان قسم دهم  بیا بیا که دلم سخت
هوای تورا کرده اخه عاشقی دلیل نمی خواهد
مهدی جان مرا درخیل دوستدارانت که نه درخیل دستان دوستدارانت بپذیر
اللهم عجل لولیک الفرج