یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور  

کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

 ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن      

وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت        

 دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

هان مشو نومید چون واقف نئی از سر غیب    

 باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم   

سر زنشها گر کند خار مغیلان غم مخور

   ای دل ار سیل فنابنیاد هستی بر کند         

      چون ترا نوح است کشتی بان ز طوفان غم مخور

حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب     

 جمله میداند خدای حال گردان غم مخو

گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید    

       هیچ راهی نیست کانرا نیست پایان غم مخور

حافظا در کنج فقر و خلوت شبهای تار 

 تابود وردت دعا و درس قرآن غم مخور